Deze werkvorm staat dicht bij de ideeën over gezelschappelijkheid: het met elkaar verdragen van onzekerheid, het zoeken naar betekenisgeving en het op gang brengen van een dialoog in het sociale netwerk.
Bij POD intensief gewerkt met een groep naasten, meestal familie of andere direct betrokkenen. Er is veel aandacht voor de relationele context en veel minder op de individuele psychiatrische problemen. Bij POD begint de hulpverlening meteen als de crisis zich aandient. Een vaste hulpverlener die voor langere tijd verbonden blijft aan het gezelschap helpt de dialoog op gang brengen en moedigt de groep aan om samen de onzekerheid te hanteren die de situatie met zich meebrengt. De hulpverlener stemt zijn of haar handelen af op wat er hier en nu nodig is. Psychotische ervaringen worden gezien als een uiting van een crisis in het leven; het is zaak om daar woorden voor te vinden.
Zonder al teveel daadkracht aanwezig zijn in de situatie, daar draait het om. Hulpverleners worden aangemoedigd om hun opvattingen, oordelen, vooroordelen of aannames te onderzoeken om vandaaruit zo onbevangen mogelijk te kijken naar wat er gebeurt. Martijn bespreekt met de deelnemers de ervaringen en gaat in op vragen.
