Op geheel eigen wijze gaat Phusis op zoek naar perspectief, door te focussen op mogelijkheden en niet op beperkingen. “Kan niet is geen optie. Het kan altijd”, is één van de leidende principes. Het antwoord op een vraag is dus altijd: “ja, tenzij” Andere principes zijn: “Onvoorwaardelijke liefde geven. Jezelf mogen zijn, met alles wat er is. We blijven bij je, wat er ook gebeurt. Je bent welkom.” Intense en verstrekkende vormen van gezelschappelijkheid staan hier sterk op de voorgrond. Dit komt onder meer tot uitdrukking in een ander principe: Samen leven. We vieren feest. We delen verdriet. We maken samen het leven mee. We organiseren op relatie: niet de bewoner staat centraal, maar de relatie tussen de bewoner en de medewerker van Phusis. Beiden hebben hun opgaven in het leven. Beiden hebben steun nodig. Beiden kunnen niet buiten perspectief en hoop. Medewerkers zijn geen professionals, het zijn mensen. De inzet op handelingsvermogen en cocreatie komt in alle werkprincipes terug. Hoe ze uit de klauwen van het blauwe monster blijven is mede onderdeel van deze deelsessie.
